Dit bloemstukje hoort nog bij het gedicht van de stilte van deze week.
Er ligt een schikking van opgerolde bladeren met daaruit witte ranonkels. De opgerolde bladeren betekenen het naar jezelf luisteren.
De witte ranonkels komen uit de bladeren en geven het moment aan dat we in gedachten met Jezus bezig zijn in deze week.
Onder de schikking ligt een paarse doek; hieraan zien we nog de ingetogenheid van deze tijd. Stilte

Soms is het heel stil in huis
of in de kerk of buiten, maar toch
binnen in je is het onrustig
Er zijn steeds weer andere gedachten
die je bezig houden:
Straks moet ik dat doen en dat en dat
en wat doe je dan ?
Je vlucht weg van die nare stilte.
Het maakt je onrustig.
Je gaat lawaai maken
of je zet de radio keihard aan
Nee, nee, nee, niet doen!
Blijf eens even op je plaats zitten
en word zelf eens stil binnen in je!
Luister wat je allemaal kunt horen:
het tikken van de klok binnen,
de geluiden van buiten, ook die heel ver weg zijn.
de geluiden in jezelf je adem,
het kloppen van je hart.
Voel je het? Probeer het maar!
Daar word je rustig van en heel stil.
Stil in jezelf.